-
1 οικετης
I- ου ὅ1) член семьи, домочадец(οἰκέται τε καὴ δοῦλοι Plat.)
2) слуга, раб(ὅ βοῦς ἀντ΄ οἰκέτου τοῖς πένησίν ἐστιν Arst.; οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι τοῖς δεσπόταις NT.)
II(βίος Eur.)
1 οικετης
(οἰκέται τε καὴ δοῦλοι Plat.)
(ὅ βοῦς ἀντ΄ οἰκέτου τοῖς πένησίν ἐστιν Arst.; οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι τοῖς δεσπόταις NT.)
(βίος Eur.)